De logeerteckel
Soms is een huis vol teckels best wel druk. Zeker als je je huis ook nog openstelt voor diegenen die eens van een rustige vakantie willen genieten (dat rustig kan eigenlijk heel stiekem alleen zonder teckel) of om andere reden eventjes niet voor hun geliefde huisgenootje kunnen zorgen. Dus heeft Black Palace weleens meer dan een huis en de handen vol.
Dus opperde ik eens tegen Marion dat we het wellicht eens uit moesten testen als een van haar vijf eigen lieverds bij ons in Westzaan kwam logeren.
Kijk, dat zijn twee vliegen in een klap: Wij kunnen eens testen hoe het is om vier teckels te hebben. (Niet dat het de bedoeling is om er een vierde bij te nemen; neehee, zeker niet maar uhhh… ik hou ervan om zeg maar alle opties open te houden…) En Marion heeft eens een pinkje vrij.
In Westzaan met zijn allen
Dus toen wij een paar dagen verlof hadden van het werk besloten we na enig overleg dat Faith een paar dagen bij ons zou komen. Waarom Faith: Nou, insiders weten dat zij als jongste teckel van huize Zwart een kleine deugniet is met wat ADHD trekjes, grappig, schattig maar soms wel wat druk, zeker als er nog meer teckels zijn. En wat is er voor ons nou leuker dat er een volle zus van Brownie op bezoek komt.
Faithy lekker diertje.
Zo gezegd, zo gebracht. Vergezeld door oma Qwispel kwam ze binnenvallen met logeerbench, dekens en lekkere traktatie om het ijs te breken bij onze Musketeckels. Het was vooral oma Qwispel die indruk maakte met haar statige houding. Floortje is niet zo van teckelvisite dus liet zij flink van zich horen.
Tot haar verbijstering was oma Qwispel hier niet van onder de indruk en liet Floortje met gegrom en al links liggen en nam pontificaal ook nog plaats op Floortjes plekje: ”Opzij , jij kleine druktemaker, hier is Queen Qwispel!”. Hmm dan maar die bruine eens de stuipen op het lijf jagen moet Floor gedacht hebben om Faith eens flink te ‘begrommen’. Arme Faith kreeg direct een teckelflauwte en rolde ter overgave direct op haar rug. Helaas voor haar lag ze de eerste momenten meer op haar rug dan andersom want ook Brownie vond dat hij duidelijk moest laten zien dat het vooral zijn huis was met zijn teckeldames, zijn spullen en zijn baasjes. Ik besloot haar maar te redden en nadat ik aangegeven had dat Faith welkom was in dit huis ging het beter.
Qwispel de Queen Qwispel
Frutsel, de moeder Theresa onder de teckels, nam haar onder haar hoede. Liet haar de fijne slaapplekjes zien en wees waar en wanneer er om voer gebedeld kon worden. Lieve Frutsel, ziet in elke teckel wel een maatje of een puppy (als ze het maar kan verzorgen).
De volgende ochtend was de verbijstering van Floortjes gezicht af te lezen: Huh, ze is er nog steeds…!? Maar na enig gegrom en teckelflauwtes over en weer besloten ze zich er bij neer te leggen, letterlijk… op de bank… een lekker plekje in de zon.
Maar die ADHD trekjes van Faith… Daar was weinig van te zien in een andere omgeving. Ze wilde wel meespelen met de Musketeckels maar ja, dat was toch wel spannend en dus hield ze zich wat afzijdig. Maar dat die ADHD trekjes er echt in zaten en er toch uit moesten bleek wel toen de schuifpui open ging. Ze stortte zich met een snoekduik (zoals alleen Faith dat kan) de tuin in en ging als een razende heen en weer rennen. De Musketeckels bleven in de deuropening achter met bijna open gezakte bekjes en grote ogen van verbazing.
Bij het uitlaten was er even paniek: Het is natuurlijk een vreemde omgeving en als je dan ook nog een vreemde hond of kat tegenkomt kon Faith haar emoties even niet bedwingen en begon te gillen als een klein kind, ja echt, een krijsend kind! Manlief die de teckels uitliet wist niet wat hem overkwam en diverse buren kwamen kijken wie toch die hond aan het mishandelen was. Met bijna het schaamrood op de kaken is hij weer huiswaarts gekeerd…
Tijdens de logeerpartij lekker met z’n allen naar het bos was wel een prima ervaring. Tijdens de rit ernaar toe bewees Faith de perfecte bijrijder te zijn. Zeer geconcentreerd hield ze vanaf een plek op de middenarmsteun tussen de voorstoelen het verkeer nauwlettend in de gaten. Hier kan Brownie wel een beetje een voorbeeld aan nemen: Hij vindt autorijden nog steeds niet leuk en zit altijd zachtjes piepend tegen de leuning van de achterbank ’geplakt’.
Faith als bijrijder in de auto bij Mark
Ondertussen vonden wij het met z’n allen wel heel gezellig en paste de vierde teckel best prima in het plaatje. Alhoewel, Floortje heeft manlief een avond niet aangekeken omdat Faith even bij hem op schoot was gekropen.
Na een dag of vier kwamen Cees en Marion weer op bezoek en ondanks dat Faith het prima naar haar zin leek te hebben kon ze haar geluk niet op toen zijn binnenkwamen. Direct kroop ze bij Cees op schoot en ging als eerst naar de deur bij het weggaan. Zeker bang dat ze haar (weer) vergeten mee te nemen!?
Oudhollands hoofdzitten
Faithy, heerlijk dier, met je wonderlijke gewoontes: Je springt simpelweg van de hoogste leuning van de bank en nog ver ook, maakt prachtige zweefduiken door de deur naar buiten (broer Brownie kan dat ook maar lang niet zo ver), kan ook zo heerlijk knuffelen, dut op de smalste leuning op de bank zonder er vanaf te vallen en neemt gewoonweg plaats op het hoofd van een baasje omdat… omdat… tja, je zult je reden wel hebben! Mocht je ooit weer uit logeren moeten of willen, ben je van harte welkom!
Regina en Marc samen met hun Musketeckels, Save this Selfie Floor en Twist ’n Shout, Frutsel en Urley Sunshine, Brownie
PS: Onze drie Musketeckels liggen nu ook ineens zo af en toe op dat smalle stukje leuning van de bank alleen wel wat wiebelig. Hebben ze toch wat van haar opgestoken.
