Column van Regina en de teckels uit Westzaan
Regina met de Jonge meiden Save This Selvie FBP alias Floor en Twist ’n Shout FBP alias Frutsel, hier is Regina nog Brownie-loos
Teckels (ge)Strand
Zoals elk jaar wordt er weer een heerlijke strandwandeling door Marion en Cees georganiseerd. En uiteraard doen we hier ook enthousiast aan mee en niet alleen omdat wij het sowieso heerlijk vinden om samen met onze Musketeckels te genieten van zand, zon en zeewater. Het is uiteraard ook enig om de gehele Black Palace teckelfamilie weer te ontmoeten. Teckelmama’s, papa’s, broertjes, zusjes, ‘ooms’, ‘tantes’, neefjes en nichtjes. En waarschijnlijk weet u vast wel dat vooral de ‘Madre en Padre Familias’ Marion en Cees het geweldig vinden om hun teckelkindjes weer terug te zien.
Quess What FBP alias Kerel hierachter Versace Eros FBP alias Miko, Thinking Out Loud FBP alias Diva rechts Jolene FBP en Opperhoofd Qwispel
Dit jaar begon het al niet zo lekker: Frutsel bleek daags voor de geplande datum loops te zijn dus is het in dit geval beter om haar thuis te laten, hoe jammer dat voor ons ook is. Niet alleen voor haar gemoedsrust. Het is echt niet fijn om steeds door een horde hitsige herenteckels beslopen, besnuffeld en besprongen te worden. Maar ook is het niet fijn voor diezelfde herenteckels om door al die welig stromende hormonen totaal van slag de dag te moeten doorstaan. Daarbij het risico lopend steeds in het zand te blijven haken met een… een… nou ja door al diezelfde hormonen vergrote, gezwollen ‘wapenstok’. En geteckeld worden door je eigen wapenstok lijkt mij toch een redelijk gênante afgang voor een waardige herenteckel.
Dus Frutsel in de bench achterlatend met een enorme kluif (mijn eigen schuldgevoel wat afgekocht) gaan we met Floortje en Brownie op weg. Het weer is in ieder geval prima dat is al heel fijn dus goedgemutst (ha, ik kan beter zeggen’ goed ge-zonder-mutst, want een muts is echt niet nodig vandaag!) rijden we richting Callantsoog.
Manlief klaagt wat over een trillend stuur en dat de auto wat trilt maar ik zie geen spoken. Een auto beweegt dus dan trilt er al gauw iets en zal wel aan de weg liggen. De auto wordt vrijwel dagelijks gebruikt en hiervoor waren er ook geen klachten. (Nou moet u weten dat manlief Technisch expert Audi is, onze Audi dus extreem goed onderhouden wordt en hij zeer op de hoogte is van welke trilling nou zeer waarschijnlijk wel kwaad kan en welke niet en zou ik dus beter moeten weten om dit af te doen als de welbekende mug en olifant, u weet wel ). Als hij ook nog een vreemde geur begint te ruiken gaat de auto zonder pardon direct aan de kant op de eerste de beste mogelijk om te stoppen. De auto rondom controlerend blijkt dat de rem aan het linker voorwiel helemaal vaststaat met een flinke, zorgwekkende rookwolk tot gevolg. En Technisch expert zijn is in zo’n geval geweldig maar als je geen garage aan gereedschap met je meevoert kun je nog niets beginnen. Goddank, heb ik in een ver verleden een abonnement bij de ANWB genomen (vrouwen en auto’s, u snapt het vast wel…) en dat heb ik altijd aangehouden; technisch expert als man of niet!
Dus nadat er enkele, wel voorhanden zijnde, schroevendraaiers afgebroken zijn op de remklauw die maar niet van wijken wil weten, zeg ik: “Zal ik toch maar even bellen”? Nadat zo’n welbekend bandje is afgeluisterd (wat ook vriendelijk aangeeft dat ik mijn pechsituatie ook via een app kan doorgeven… goh…wist ik niet…) wat tot overmaat van ramp ook vermeldt dat het erg druk is en dan nog het muziekje om de wachttijd te verzachten getrotseerd te hebben krijg ik een telefoniste van de ANWB aan de lijn die, na mijn uitleg en vermelding van kenteken en locatie beloofd zo snel mogelijk iemand te sturen (gelukkig hoor ik haar niets zeggen over het is erg druk en kan wel 3 kwartier tot een uur duren). Marion maar even geappt over onze situatie zodat ze op de hoogte is dat we later zullen arriveren.
Ondertussen haal ik Floortje en Brownie maar uit de auto. Ze zijn behoorlijk onrustig geworden want de auto staat stil en normaliter mogen ze er dan altijd gelijk uit.
Het toeval wil dat we aan de rand van een groot grasveld naast een kanaal staan en dus kunnen de twee even lekker lopen, snuffelen en behoeftes doen. Een klein half uurtje later komt de monteur van de ANWB ter plaatse en gaan hij en manlief aan de slag.
Marion belt nog even dat zij vast richting strand gaan en als wij aankomen ik haar kan herkennen aan iets roze en zo’n veertig teckels, echt….. Als eindelijk de remklauw uit zijn standvastige positie gehaald is hebben we de keus, terug naar huis of toch voorzichtig verder richting strand want de oorzaak is niet echt duidelijk en mogelijk kan het nogmaals gebeuren. Maar ik heb manlief, uitermate ervaren bestuurder mede doordat hij in het verleden de autosport heeft beoefend en kan autorijden èn kan anticiperen op het overige verkeer als de beste! Dus gaan we door. Alleen de handrem waar nodig gebruikend bereiken we de afgesproken parkeerplaats. Snel het duin oplopend zien we het strand liggen en gelijk ook waar de Black Palace club zich bevindt. Niet eens aan al die kleine zwarte en bruine stipjes, de teckels natuurlijk, en de grote groep mensen. Nee… tussen alle gestaltes en donkere stipjes dartelt een roze/witte wolk vrolijk rond: de zielsgelukkige Marion met al haar (teckel-) kindjes om haar heen.
Marc met oogappel Save This Selfie FBP alias Floor, Regina met Urley Sunshine FBP alias Brownie
Bij de groep aangekomen krijgt Brownie het direct aan de stok met teckel Jaap (ik kende hem nog niet, nu wel…). De Teckeltestosteron vloeit hevig en raak ik ook nog enigszins gewond door tussenbeide te komen, het kan niet op vandaag. Gelukkig hebben we toch nog een heerlijke, gezellige ‘Teckelariteiten’ middag (wat zoveel betekent als: Teckels in de hoofdrol), prachtig weer, kon Floortje nog even samen met Precious en andere teckels spelen (ook Kerel raakte helemaal in de ban van de aantrekkelijke Precious 4.0) en lekken nazitten met de nodige heerlijke versnaperingen. Helaas is de tennisbal van Brownie zoekgeraakt. Ik heb er nog een black and tan teckel mee zien lopen… maar ja… welke van de zovelen???
Marc met een aantal mannetjes-vrouwtjes sputters met een bal
Weer veilig thuisgekomen (met nog steeds alleen de handrem…) haal ik Frutsel uit de bench en het eerste half uur zit ze op m’n schoot dicht tegen me aan met haar voorpootjes om m’n nek geklemd, haar hoofdje in m’n nek. Via telepathie zegt ze me: Blij dat je er weer bent baas, laat me nooooooit meer zo helemaal alleen. En via diezelfde telepathie vraag ik haar om haar loopsheid dan wat beter onder controle te krijgen zodat het alleen komt wanneer wij het willen… Dan kunnen we altijd met z’n allen op weg.
Tot de volgende keer.
Lieve teckelgroet,
Regina