Column van Regina
De Westzaanse teckelclan Save This Selfie FBP nu Floortje; Twist ‘N Shout FBP nu Frutsel en de Urley Sunshine FBP nu Brownie
Monsterkat
Uiteraard gaan we elke dag wel een aantal keer naar buiten voor een rondje om. Maar altijd hetzelfde rondje wordt weleens wat saai. Nu is onze buurt niet heel groot maar toch probeer ik er steeds wat variatie in te brengen. Wetenschappelijk onderzoek blijkt namelijk te hebben aangetoond dat afwisseling van route niet alleen de teckels maar ook de menselijke geest scherp en alert houdt! Dus variëren maar!
Bij een nieuw stukje buurt is het uiteraard veelvuldig snuffelen en speuren geblazen. Zo lopen we op een gegeven moment langs een paar voortuinen met bijbehorende huizen. Bij hekken en heggen wordt regelmatig stilgestaan, gesnuffeld en, vooral door de heer Brownie, een plasje gedaan. Ruik maar medehondjes uit de buurt: Brownie was here!
Regina met haar driedelige trots de drie Musketeckels… In het midden toen onze Brownie nog een Brownietje was
Bij een van de tuinen die we passeren zit een gat in de heg. Nieuwsgierig als ze zijn moet een dergelijk vreemde opening natuurlijk even grondig geïnspecteerd worden. Enthousiast duikt Brownie het gat in en komen we tot de ontdekking dat er een kat in ‘huist’. Direct in een soort aanvalmodus klinkt zijn luid geblaf, Floortje schiet te hulp en zet de ‘tweede stem’ in. De kat, een cypers exemplaar, wordt van schrik zo ongeveer 3x zo groot door alle haren, rug en staart overeind te zetten, begint een blaasconcert maar moet vervolgens toch de aftocht blazen. De overmacht van 3 teckels is hem (of haar) duidelijk te groot. Hoewel, Frutsel kiest er in dit geval toch voor om ‘de tweede viool’ te spelen (hmm… . In dit specifieke geval de derde)
Een grote kat blijkt voor haar toch even iets anders dan een kleine pad.
Uit de houding van Brownie en Floortje blijkt duidelijk hun trots dat ze deze grote, vervaarlijk uitziende vijand verslagen en verjaagd hebben en fier rechtop met de staarten in de lucht wandelen we richting huis.
Een volgende keer brengt het rondje ons uiteindelijk langs dezelfde heg. Nu zijn we echter voorbereid op de aanwezigheid van de kat. Alvast de oren gespitst, staart omhoog en met een alerte houding duikt Brownie het gat weer in nu direct gevolgd door Floortje om de kat eens lekker de stuipen op het lijf te jagen. En inderdaad zit de Cyper weer op dezelfde plek, maar dan…
De Cyper blijkt na de blamage van de vorige keer niet bij de pakken neer te hebben gezeten en heeft hulptroepen ingeschakeld! Deze hulptroepen, in de vorm van een enorme zwarte kat, laat zich duidelijk niet van zijn stuk brengen door 2 teckels en een achterhoede. Sterker nog: De grote zwarte kat maakt zich nog groter dan hij al is, blaast met al zijn tanden in zicht zo ongeveer windkracht 9 en zet al grommend en blazend de tegenaanval in! Hij stort zich op de 2 voorste teckels, Brownie en Floortje, die omdat ze zijn aangelijnd nu plotseling in het nadeel zijn. Flink gegrom maar ook paniekerig geblaf, gegil, gepiep en gejank van Brownie en Floortje vermengt met het gegrom en geblaas van de kat, weerklinkt in de anders zo rustige buurt. Frutsel die wederom de achterhoede op zich neemt springt van schrik wel bijna een meter de lucht in (wat op zich voor haar een bijzondere prestatie is en in ieder andere omstandigheid zou ik ontzettend trots op haar zijn) en begint letterlijk hard te gillen.
Mijn 3 Musketeckels weten niet hoe snel ze weg moeten komen. Dat lukt niet zo goed omdat ik aan de andere kant van de riempjes hang en mijn benen verstrikt geraakt zijn in de lijnen omdat ze in paniek alle kanten op proberen te rennen om maar zo ver mogelijk uit de buurt te komen van dat zwarte monster. De Cyper zit van een afstandje genoeglijk toe te kijken. Een buurtbewoner komt op het lawaai af terwijl de teckels zich uit de pootjes maken, mij meeslepend. Wat was er? Wil de buur weten en ik leg uit wat er gebeurde terwijl ik de Musketeckels probeer te kalmeren en uit de knoop tracht te krijgen. Oh, was het ‘die Zwarte’, zegt de buur, die valt altijd aan. 2 Kleine hondjes elders uit de buurt schijnen ook altijd de pineut te zijn. Hmm, een vals kreng dus, is onze conclusie. Gelukkig komt het valse kreng niet meer achter ons aan en iets sneller dan normaal lopen we onze straat in.
Maar dan zie ik het ineens: BLOED! Er druppelt bloed op straat, o help, er is er een gewond geraakt! Al gauw zie ik dat Brownie een haal in zijn oor heeft opgelopen tijdens het gevecht. Thuis gekomen het wondje schoongemaakt en gelukkig valt het mee. Nou ja, Brownie voelt zich wel heel zielig. En van mij mag hij even zielig zijn: Rot kat!
Brownie net als zijn zusje Undercover, na de schrik-actie met de M….Kat
Nog steeds passeren we af en toe de tuin. En nog steeds duiken Brownie en Floortje op het gat in de heg af maar wisselen nu af met de gewone tuiningang. Wellicht als verrassingsaanval!? In ieder geval voorbereid op de monsterkat en de monsterkat zit verschanst in de tuin (of de tuin ernaast of die daarnaast…) duidelijk altijd op alles voorbereid.
Tot de volgende keer,
Lieve teckelgroet,
Regina
