Column van Regina en de teckels uit Westzaan
Regina en haar drie muske-teck’s
Paddentrek…
…Of is het toch trek in padden?
Nooit gemerkt dat er met enige regelmaat een aantal padden in onze tuin huisden. Op een gegeven moment waren de teckels steeds zoek in de tuin. In plaats van rondjes te rennen en te spelen bleef het lange tijd verdacht stil tussen de struiken. En als teckels stil zijn is het verstandig om polshoogte te gaan nemen. Want meestal betekent zo’n stilte dat er stiekem ‘teckelkwaad’ wordt uitgehaald
Twist n Shout alias Frutsel met Urley Sunshine alias Brownie
Maar polshoogte nemen tussen de struiken is nogal lastig. We kwamen tot de ontdekking dat er padden in onze tuin zaten omdat Frutsel er ineens mee aan kwam zetten. Ze sjouwt er mee rond als speelgoed en af en toe legt ze de pad neer in de hoop dat het beestje beweegt en wegspringt zodat ze er op kan ‘jagen’. Hoe oneerlijk kan de natuur soms zijn, het stumpertje heeft geen enkele kans tegen zo’n geduchte jager. Een grote sprong van de pad staat in geen vergelijking tot de sprong die de jager, in dit geval de teckel, maakt.
Frutzel met paddie
Ik kan me de paniek bij het diertje goed voorstellen (tenminste, ik zou behoorlijk in paniek zijn als ik de pad was). Hangend met zijn kopje in zo’n enorme teckelbek met al even enorme tanden. ‘Enorm’ uit paddenoogpunt gezien dan. De voorpootjes tegen de bek van Frutsel geklemd in een wanhopige poging zich los te wurmen, misschien? Vervolgens legt ze hem neer op het gras en port wat met haar neus tegen het diertje. Het enige wat de pad kan doen is zich ‘dood’ houden. En geloof me dat ziet er behoorlijk echt uit. Frutsel zit geduldig te wachten tot er beweging komt.
Brownie in paddengevecht
Toen dat een tijdje uitbleef en ik toch maar een reddingspoging ondernam lag het beestje er stil en slap bij op het gras, alle pootjes gespreid… Dood, zo leek het, hartstikke dood. Ik porde even met m’n vinger op het lijfje om te controleren of het echt dood was maar was er eigenlijk wel zeker van. Dan kon ik het paddenlijkje tenminste een ‘begrafenis’ geven in de GFT bak. Foeterend op Frutsel: Wat een dierenbeul ze wel niet was geschiedde daar het wonder, het slachtoffertje bewoog en ik zag het lijfje op en neer gaan, wat een ademhaling leek. Ik had hem gereanimeerd met slechts een vingerbeweging! Wow, dat doet de gemiddelde EHBO-er me niet na!?
Dus met een doekje de pad voorzichtig opgepakt (het had immers al genoeg trauma’s moeten doorstaan en voor ons huis in de groenstrook nabij de sloot neergelegd. Daar zou hij het wel redden.
Save This Selfie alias Floortje met haar paddie
Maar er bleken meer padden in de tuin te zitten en Frutsel bleef er mee aankomen. En ik maar redden. En sinds Brownie er is spelen ze samen met de gevangen padden. Floortje moest er niets van hebben, ze trok zelfs een vies gezicht bij het aanzicht van Frutsel met de levende prooi in haar bek. Nee, zij houdt het bij levenloos hondenspeelgoed. Dat spartelt in ieder geval niet zo tegen als je het ‘vangt’ en er mee speelt.
Op een gegeven avond gingen we met de teckels ’s avonds het laatste rondje lopen. Werden we vanuit het niets ineens de weg op gesleept door ze… Wat nou, dat deden ze anders nooit. Toen zagen we padden op de weg zitten, springen en lopen. Maar ook platte padden, die de oversteek over de rijbaan helaas niet overleefd hadden. (Ik hoef vast niet uit te leggen dat het autoverkeer hier schuldig aan is.)
Paddentrek in onze wijk, nog nooit eerder meegemaakt. Het hele rondje kwamen we ze tegen. En Frutsel en Brownie maar trekken en slepen om proberen er een te vangen. Na die avond zat Brownie ineens ’s avonds rond een uur of 7 voor de deur te piepen. Hmm, zou hij moeten plassen misschien? Dit was nog niet eerder gebeurd. Toch maar even naar buiten, je weet maar nooit. Maar meneer bleek alleen uit te zijn op paddenjacht. En de jacht kon beginnen zo rond de tijd dat het ging schemeren. In die periode zo rond een uur of 7. Helaas voor hem waren wij niet bereid om hier steeds aan toe te geven zodat we toch wel een tijdje met een voor de deur piepende Brownie hebben gezeten. Maar de aanhouder wint (in dit geval kwamen wij baasjes als winnaar uit de bus), is de rust rond zevenen weergekeerd en is de paddentrek inmiddels voorbij. Nu zijn ze alleen nog in de tuin naarstig op zoek naar de levende speeltjes.
Tot de volgende keer.
Lieve teckelgroet,
Regina