Teckel D-Day
Al lang geleden kregen we een signaal dat ‘ie komen zou. In navolging van de succesvolle eerste Teckel Doe Dag stond er een tweede in de planning. De organisatie heeft er flink op gebroed en op een zondag begin juni was het zover. De tweede Teckel Doe Dag! Vroeg uit onze mandjes gekropen en na ontbijt èn koffie sprongen in de auto. Deze was volgens een instructie-bericht van Marion volgeladen met benodigde attributen maar gelukkig was er nog precies plek vrij voor de 3 Musketeckels.
De weergoden waren met ons, het was heerlijk weer. Op de locatie aangekomen was het al een gezellige drukte en was de organisatie onder de bezielende leiding van Cees druk doende van alles op te bouwen. Uit een inmiddels opgebouwde tent kwam een gejank van jewelste: Daar huisden de teckels van de organisatoren. Bij aankomst miste ik ze al maar voor ieders veiligheid en vooral die van de teckels zelf moesten ze in de bench wachten, tot den teckels grote ontevredenheid.
Urley-Sunshine FBP alias Brownie
Ook wij hadden onze bench mee en gewapend met wat lekkere runderoren ons drietal er in gelokt. Helaas, runderoren of niet Floortje en Brownie lieten zich niet zomaar opsluiten en ook zij namen deel aan het jank- en pieporkest. Frutsel daarentegen kon haar geluk niet op, eigende zich direct alle runderoren toe en sloeg flink aan het kluiven (gelukkig mag ze van de dierenarts wel een onsje of 2 aankomen). Maar ja, ‘shit happens’ na het verorberen van zoveel lekkers dus de volgende dag hadden we onze handen vol (uhh… de zakjes vol) met de, zeg maar, lichamelijk verwerkte kluifjes.
Toen iedereen gearriveerd was en we elkaars teckels (en de teckels elkaar) hadden bewonderd gingen de teckels los op de hindernisbaan. Het leuke hiervan vind ik toch altijd de enthousiast rennende… baasjes, ja echt. En de teckel doet dan enthousiast mee, nou ja in sommige gevallen dan.
Safe This Selfie FBP alias Floor(tje)
Manlief dacht met Floortje punten te scoren door gebruik te maken van een knorrend varkenspeeltje. Hij smeet het varken steeds voor haar uit zodat ze er achteraan zou rennen. Helaas voor hem kreeg ze het varken te pakken en verloren ze kostbare tijd want loslaten ho maar. Gevangen is gevangen bij Floortje! . Maar wat een plezier! Brownie deed het fantastisch (manlief trouwens ook) maar op de terugweg door de tunnel wenste Brownie eerst een uitgebreide buikmassage van manlief alvorens verder te gaan. Jammer weer een kans verkeken.
Het werd een mooie wedstrijd en zelfs de 2 ‘Obesiteckels’ King en Queen deden het uitstekend sinds hun persoonlijke afvalrace begon. Maar de echte strijd op de hindernisbaan ging tussen Jaap en Pip. Was Jaap bij de vorige Doe-Dag heer en meester op de baan, nu was kleine Pip een geduchte tegenstander. Ze vloog letterlijk over de baan en nam samen met haar baas èn gepaste trots de eerste prijs in ontvangst.
In de tussentijd hebben de teckels waaronder onze Musketeckels samen met Utah uit Roosendaal veel plezier beleefd aan Saskia’s waterpaleis. Floortje heeft zich in een van de badjes verdiept in het vangen van badeendjes en wist Brownie waterballonnen aan de haak te slaan. Frutsel demonstreerde ondertussen de kunst van het snorkelen. Je stopt gewoon je neus onder water en uitademen maar… Ze schijnt zich er mee te amuseren, doet ze thuis ook als er een teckelbad gevuld is.
Twist “n Shout FBP alias Frutsel
Bij het teckelrennen ging het er ook al fanatiek aan toe en met enige trots kan ik u vertellen dat onze Floortje en Brownie beide wonnen in hun klasse. Senior Leendert sleepte in zijn klasse de eerste prijs in de wacht. En wat is dat toch altijd een heerlijke sport om naar te kijken, die teckelrennen. Buiten het feit dat je als baas niet veel hoeft te bewegen is het altijd weer een verrassing hoe jouw teckel het er van af brengt. Neem nou Festus, lieve leuke Festus. Deed het in de voorronde prima maar was in de volgende run zo sportief om zijn tegenstander toch een kans te gunnen. In plaats van een sprint te trekken naar de overkant bleef hij voor de startlijn op zijn dooie akkertje en zeer uitgebreid het gras besnuffelen.
Vol trots mocht mijn Brownie op het podium de eerste prijs in ontvangst nemen. Maar daarna eindigde het toch voor hem een beetje in een ‘kloten’dag. Nog in euforie over de behaalde titel verlieten we het podium om terug te lopen naar onze zitplaats. Ik koos de route om met enige afstand tussen 2 teckelgezinnen door te lopen. Maar wie verwacht daar de pitbull in teckelkleren… !?
Links King Kick Off FBP; die dochter Safe this Selfie FBP weer ziet
Wie verwacht dat die lief en gemoedelijk uitziende teckel, rustig naast zijn baasje in het gras dommelend, ineens als een duvel uit een doosje zich op Brownie stort. Op zijn achterkant dan wel te verstaan, die was het dichtst bij. De baas schoot direct toe om de achterpoot van Brownie te verlossen uit de bek van zijn teckel maar bij het loslaten sloten de krachtige teckelkaken zich om… de balzak van Brownie, het zal je maar overkomen als teckel reu. Er schoot enige paniek uit Brownie’s oogjes want hij hing letterlijk tussen de riem en de kaken van zijn belager. Gelukkig kreeg de baas na enige seconden de bek los van Brownie’s ‘teckelbijslag’ gereedschap. Goddank had hij alles nog waar het hoorde te zitten en zat het ook nog allemaal vast aan zijn lichaam, weliswaar was er een bijtafdruk en een (klein) wondje maar gelukkig viel het allemaal mee. Zuster Frutsel likte zijn hoofdje als troost en zelfs zijn geknakte ego bleek zeer tijdelijk. (Op dit moment gaat het prima met Brownie alle plekjes zijn nagenoeg weg en heeft hij geen hoge blaf gekregen!)
Lieve Marion, Cees en alle andere leden van de organisatie, wat een SUPERFORMIWELDIGEINDEFANTAKOLOSCHATIGE Teckel Doe-Dag was het! Geweldige locatie (met dank aan Anja), zelfs het weer hadden jullie top geregeld (dat heeft vast enige schietgebedjes gekost) en een super team vrijwilligers in de kantine om iedereen te voorzien van diverse versnaperingen. Het was enig om andere broertjes en zusjes dan wel familieleden van onze teckels weer te zien en ervaringen te delen met de baasjes. We hebben zeer, zeer genoten!
Tot de volgende keer,
Lieve teckelgroet,
Regina
Column van Regina en haar drie musketeckels
Regina met haar Columns, dit maal Puppy’s
Yippiiiiiiie Puppyyyyyyyy’s
Ik hoef vast niet te vragen of u het al gehoord heeft! Het nieuws is al luid en duidelijk verspreid. Er is weer een nestye heerlyke hummels geboren bij Black Palace. Het Y-nest!
Ook hoef ik vast niet te vragen of u ook zo van Puppy’s houdt. Wie niet! Schattige piepkleine, zachte miniwezentyes met evenzo mini oortyes, pootyes, staartyes en zo’n piepklein zwart ‘kraaltye’ als neusye. Uiteindelijk zullen deze hummeltyes weer uitgroeien tot flinke teckel dames of heren met ieder een eigenwys, eigenzinnig, koppig maar o zo lief eigen karakter met de daarby behorende leuke en soms ook minder leuke eigenaardigheden. Soms vergeet ye gewoon dat de teckel een yachthond is.
Poker-Face checkt ook nog even de Puppy’s
Maar voor nu eerst zo’n heerlyke puppy kraamtyd. Ik moet u bekennen dat ik dan soms best wel een beetye yaloers ben op de familie Zwart. Want ondanks de drukke tyd met alle werkzaamheden en extra bezoek dat erby komt kyken lykt het me zo fantastisch om 9 weken lang die kleine heerlykheden om ye heen te hebben. Gelukkig is er altyd de mogelykheid om op kraambezoek te komen. En daar maken we dan ook dankbaar gebruik van. Manlief meldt dan altyd van te voren dat we alleen gaan kyken maar zeker geen pupje kopen (we hebben er al drie!!!). Even voor de zekerheid, hy is altyd wat bezorgd dat ik in een onbewaakt moment toch ineens ons gezin verrykt heb met een nieuw gezinslid… Leuk? Dat zeker maar wel wat druk.
En ik weet best dat hy gelyk heeft maar oh, oh… die heerlyke wezentyes…
Tydens zo’n sessie Puppyknuffelen by Marion en Cees met een of meerdere pups op schoot kom ye ook nog eens, al knuffelend, helemaal tot yezelf. Er is alleen een ding wat ik minder vind: Puppy geur. Ik weet niet waarom maar ik vind puppy’s niet zo lekker ruiken. Wellicht komt dat omdat wy als mens ‘Zwitsal baby’s’ gewend zyn. Ach, moeder Natuur zal wel een reden bedacht hebben waarom puppy’s een dergelyke geur hebben: Herkenbaar voor de moeder, bescherming tegen andere nieuwsgierige of opdringerige teckels of roofdieren, wie zal het zeggen. Wie weet kan meneer Zwitsal ook eens een lyn voor puppy’s bedenken. Mogelyk een gat in de markt!?
Regina en haar Musketeck’s
Als de pups wat groter zyn, staat onze deur wagenwyd open om in het belang van de socialisatie eens een uitstapye te maken en by ons op bezoek te komen.
De eerste keer dat een nestye ons met een bezoek vereerde was ik in de wolken. Eenmaal geïnstalleerd met familie Zwart, koffie en pups op de bank raak ye zo aan de praat en vertelde ik over ons nieuwe vloerkleed. Vloerkleed…? Nieuw…? hoor ik Marion nog zorgelyk opmerken want zy zag de bui natuurlyk al hangen… Ik, nog in euforie over dit hoog bezoek, zag nergens een probleem. Ik heb een redelyk teckelbestendig vloerkleed uitgezocht maar of dat ook bestand was tegen een horde actieve pups viel nog te bezien. Ook lagen er overal kranten op de grond en stond emmer sop en dweil gereed mochten de kleintyes hun behoefte moeten doen. Gelukkig maar want voor de kranten hadden de pups andere ideeën. Oh wat zyn een paar kranten toch fyn speelgoed; in no time lag er een hele berg snippers op de grond en de behoeftes ernaast (en op het kleed). We zullen maar zeggen: De pups hadden gewoon een snipperdag! En gelukkig had ik het yuist ingeschat en bleek het kleed goed schoon te maken en was het nog steeds 1 kleed toen de pups weer huiswaarts keerden.
Twist ’n Shout alias Frutsel met vrouwtje
Onze Musketeckels waren danig onder de indruk van het hoog bezoek. Floortye houdt niet zo van puppy’s en hield zich wat afzydig maar Frutsel daarentegen vind puppy’s helemaal het einde en is dan ook de ultieme pleegmoeder by uitstek (O, wat gun ik haar een eigen nestje… ooit. Gevalletye dwarsliggende keurmeester maar wellicht hoort u dat nog wel).
Brownie vond het heel spannend maar ook heel leuk, te zien aan zyn kwispelende staart aan de achterkant maar vanaf de voorkant kwam toch af en toe een blafye of een duwtye als de pups te dicht by kwamen. Het was dan vooral Frutsel die de pups in bescherming nam door er letterlyk boven en overheen te gaan staan en Brownie ‘luistert’ zeer goed naar Frutsel, zy heeft hem tenslotte ook beschermd en opgevoed toen hy by ons kwam wonen.
En nu is daar het Y-nest van Yolene. De foto’s bestuderend valt het me op dat zy er zo intens gelukkig uitziet met haar 5 kindyes tussen haar pootyes. De moederliefde straalt letterlyk van haar gezichtye en uit haar ogen, een genot om dat tafereeltye te zien. Uiteraard hebben we al een eerste sessie puppyknuffelen gehad en weer volop genoten van de 5 kleintyes.
Toch zit er wel één nadeel aan zo’n nestye pups: Over een aantal weekyes moet er weer afscheid genomen worden als de pups naar hun nieuwe baasyes gaan. Ya, het hoort erby en ye kunt ze nu eenmaal niet allemaal houden maar ik kan het me zo goed voorstellen dat Marion het daar best even moeilyk mee heeft, het lege nestsyndroom zoals zy het zelf noemt. Maar zoals bekend van Marion rust zy niet voordat ze zeker is dat ‘haar’ teckeltyes een zorgzaam en warm nieuw thuis krijgen.
Tot de volgende keer,
Lieve teckelgroetyes,
Regina
HotDogs
Lamlendig, puffend en zwetend zitten en liggen we er bij… Een hittegolf ‘teistert’ ons land, mensen en dieren. Zijn we eerst nog dolgelukkig dat het eindelijk iets langer dan zo ongeveer een week mooi weer blijft in Nederland, nu zijn we het wel een (klein) beetje zat en snakken we naar wat koelte en een regenbui, al is het maar voor de natuur. Voor de mens is zo’n hittegolf al een hele uitputtingsslag maar wat als je een vacht hebt die je niet kunt uittrekken en hele korte pootjes waardoor je heel dichtbij de hete aardbodem bent. Dan ben je pas met recht een HotDog!
Zijn de Musketeckels nog vrolijk en blij als ‘morgens de deur of schuifpui opengaat en ze lekker naar buiten kunnen, zie je even later de temperatuur omhoog schieten en het enthousiasme naar een dieptepunt zakken. Met bakjes fris water en een zwembadje proberen we de verhitte stumpers wat koel te houden. Helaas zijn ze niet welkom in de supermarkt waar het altijd heerlijk koel is en ik voor m’n plezier in deze tijd naar toe ga.
Ook op m’n werk hebben we een zeer goede airco maar toen ik opperde dat ik mijn teckels mee naar het werk wilde nemen vond men dat daar niet een goed plan. Dus proberen we thuis alles zo koel mogelijk te houden en is een plekje voor de soms geopende koelkast of vriezer een verademing… Niet te lang overigens want we willen niet dat de inhoud opwarmt.
Met enige regelmaat krijgen de teckels een eetbare verfrissing: een lekker stuk tomaat of watermeloen gaat er dan altijd wel in. Ook het zwembadje doet het goed, Vooral Brownie en Frutsel vinden het heerlijk om hierin even af te koelen. Het is niet groot maar Brownie baad letterlijk pootje door er constant rondjes in te lopen; zich blijkbaar verbazend over het ‘klotsende’ water tegen zijn pootjes. Dit kunnen we constateren omdat hij steeds naar zijn pootjes kijkt bij het rond lopen, als hij stilstaat en het water weer tot rust komt begint hij van voor af aan.
Frutsel komt er af en toe ook in en snorkelt er op los. Uiteraard drinken ze er ook wat van. Floortje daarentegen is duidelijk niet zo van een waterballet. Maar om haar wat af te koelen gooien we af en toe haar speeltje er in. Alleen dan springt ze er in om haar kleinood van een ‘verdrinkingsdood’ te redden! Maar dan is ze toch even afgekoeld (hopen we) want ondanks de verzengende hitte blijft ze komen met een speeltje om te apporteren. Hoe hou je dat uit, vragen we ons wel af… en even zo vaak weigeren we het speelgoed te gooien, bang dat ze er nog in blijft!
Rustig in huis is het wel: Geen rennende teckels en geen stoeipartijen. Maar heel af en toe wel een flinke knokpartij. Door de warmte hebben ze (en dan vooral Floortje)een wat kort lontje en dus slaat zo nu en dan de vlam in de pan en hebben ze ineens fikse ruzie om dingen die er normaal niet toe doen, bijvoorbeeld een bepaald plekje om te liggen of de een wil spelen en de ander niet. Floortje heeft inmiddels een avondhumeur ontwikkeld. ’s Avonds ligt ze uitgeteld op de bank en als het tijd is voor het laatste rondje roep ik de teckels: “Wie gaat er mee plassen?” Frutsel en Brownie rennen gelijk naar de voordeur maar Floortje blijft liggen en kijkt ons vermoeid aan. Moet ik echt? Ja Floor, je moet echt nog even een plasje doen voor het naar bed gaan. Met zichtbare tegenzin ploft ze op de grond en sjokt sloom richting voordeur om opgewacht te worden door een blije Frutsel die haar ‘aanmoedigt’ om wat op te schieten. En dat moet Frutsel dan ontgelden door een ongekende driftaanval van Floortje.
Uitlaten op straat doen we overdag zo kort mogelijk en lopen we van schaduwplek naar schaduwplek. Gelukkig wonen we vlakbij natuurgebied ’t Guisveld’ en het water grenst aan de rand van een plantsoen vlakbij. Ook de daar aanwezige bomen zorgen voor een flinke schaduwplek, de enige plek waar het nog lekker toeven is, in de schaduw met een zuchtje wind vanaf het water. En dat is te merken ook. Zag ik er eerst vrijwel niemand, nu zit er altijd wel iemand op het bankje en lopen er vaker honden rond. En geef ze eens ongelijk! Ondertussen doen we stiekem een regendansje (al is het maar in onze gedachten) en hoewel we uiteraard ook niet gelijk willen klagen zou het fijn zijn als de thermometer weer een paar graadjes minder aangeeft. En een bui(tje), al is het maar voor de tuin.
Lieve teckelgroet,
Regina